Όλη μας η ζωή είναι η αναζήτηση ενός Θεού. Μιας πίστης. Ένα χέρι να κρατηθούμε, για να μην πέσουμε κι ένα χέρι να μας σπρώξει στο γκρεμό, όταν το «αξίζουμε».
Εσείς βρήκατε Θεό φέτος; Εγώ όχι. Είμαι εντελώς μετέωρη σε έναν καινούριο χρόνο. Εντελώς μόνη ανάμεσα σε αποφάσεις, σκέψεις, ρίσκα. Δεν βρήκα κανένα να θαυμάσω φέτος. Δεν βρήκα κανένα να πιστέψω. Δεν βρήκα κανένα να δεχτώ να με τιμωρήσει. Δεν βρήκα κανέναν να μπορεί να με κρίνει. Ούτε το Θεό.
Δεν με θεωρώ αλάνθαστη. Με θεωρώ άνθρωπο με τα λάθη μου, τις διαθέσεις και το μυαλό μου. Το θέμα είναι ότι δεν βρήκα κανέναν άλλο «άνθρωπο» να τον κάνω Θεό. Ούτε ένα. Κανείς δεν στάθηκε ταπεινά, αλλά ενθουσιασμένα για τη ζωή του, μπροστά μου. Κανείς δεν μου ζήτησε να συμπορευτούμε. Και αυτό είναι το ζητούμενο. Να συμπορευτείς. Όχι να ακολουθήσεις.
Βρήκατε Θεό είπατε φέτος; Αλήθεια; Σας παρακαλώ, περιγράψτε τόν μου. Εξηγήστε μου πώς είναι η μορφή της ελπίδας. Εξηγήστε μου πώς είναι ο φόβος της μοίρας. Ενημερώστε με για το πώς να εισακουσθούν οι προσευχές μου. Δώστε μου να καταλάβω πώς να κάνω προσευχές. Πείτε μου…πώς να προσεύχομαι; Πώς γίνεται να προσεύχομαι εγώ εδώ στο σπίτι μου και να αποσυντονίσω το Θεό από τόσες άλλες προσευχές των παιδιών που βομβαρδίζονται; Ω! Να ένας λόγος που δεν βρήκα φέτος Θεό. Έψαξα, αναζήτησα, είχα ανάγκη αλλά… Πουθενά.
Και για όλους αυτούς που λένε ότι αυτά είναι έργα ανθρώπων κι όχι Θεού… Πως αντέχει ο Θεός τέτοια αδικία; Πώς αντέχει ο Θεός να βλέπει παιδιά να χάνουν έτσι στη ζωή; Δεν βρήκα Θεό φέτος. Όσοι βρήκατε μην τον αφήνετε να κάνει βήμα. Είναι είδος προς εξαφάνιση.
*Οι αναδημοσιεύσεις υποχρεούνται να φέρουν ευδιάκριτα το ονοματεπώνυμο του αρθρογράφου, καθώς και ενεργό σύνδεσμο με εμφανές το όνομα της αρχικής πηγής, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και όπως ορίζει η νομοθεσία περί διαδικτυακής δεοντολογίας.
balaoritou street 